آرین عزیزم، دلم برات تنگ شده مامانی. پسر قشنگم آخه تو کجا گذاشتی رفتی. تو که هیچوقت بدون مامان و بابات جایی نمی رفتی. پسر خوشگلم قربون اون دهنت که مثل گل می مونه، دلم دیگه طاقت نداره. آخه فکر نکردی مامان از غصه می میره.
َشاهزاده کوچولوم، آخه تو رو چه به فکر کردن.
آخه تو خیلی کوچولو بودی. قربون اون موهای خوشگلت. دارم از دوریت می میرم.دلم لک زده برای بغل کردنت. دلم یه ذره شده برای شیر دادنت، غذا دادنت. کپل مامان. چقدر تحمل خونه بدون تو سخته. به خدا دیگه طاقتم تموم شده. یعنی میشه یه شب که میخوابم و پا میشم ببینم همه چی خواب بوده.یعنی میشه دوباره بغلت کنم. دوباره صبح که از خواب پا میشی چونه کوچولوت رو ببوسم و دهنت رو با تموم وجود بو کنم.... ای خدای من . چرا اول زندگیمون بدبختی به این بزرگی رو نشونمون دادی. چرا جیگرمونو آتیش زدی. آخه مگه من چه گناهی کردم که باید از دست رفتن بچمو ببینم.....خدایا ، دلم برای بغل کردنش یه ذره شده....برای مامان گفتنش که هلاکم......آرینم، عزیز مامان، پسر قشنگم قربون صورت مثل ماهت. خدایا آخه چرا عقده حرف زدنش و شیطونیاشو به دلمون گذاشتی. وای که الان اگه پسرکم بود چه کارا که نمیکرد.....چقدر خونه بدون آرین سخته